Ta strona używa plików cookies.
Polityka Prywatności    Jak wyłączyć cookies?   
AKCEPTUJĘ

spswory@gmail.com

83 343 35 29

PIELGRZYMKA WSPÓLNOTY CARITAS

Kto uratuje świat, jeśli nie ja?-pod takim hasłem ponad 2500 osób ze Wspólnoty Caritas z całej Polski spotkało się 18 maja 2019 roku w niepokalanowskim sanktuarium. Patronami pielgrzymki byli św. Maksymilian oraz św. Jan Paweł II w 99. rocznicę urodzin.Wolontariusze z Caritas Diecezji Siedleckiej byli najliczniejszą grupą podczas tegorocznego zjazdu. Blisko 300 osób w czerwonych koszulkach z logo w kształcie serca, wyróżniało się na tle wszystkich uczestników spotkania. Wśród uczestników znaleźli się: przedstawiciele Parafialnych Zespołów Caritas i Centra Wolontariatu z Siedlec i Białej Podlaskiej oraz Szkolne Koła Caritas wraz z opiekunami.

 

Ze SKC 34 przy SP w Sworach uczestniczyło 12 wolontariuszy wraz z opiekunką p. Małgorzatą Skrzypczak. Wyruszyliśmy wczesnym rankiem, aby do celu dotrzeć przed samą  Mszą świętą, której przewodniczył bp Wiesław Szlachetka. Po Eucharystii wysłuchaliśmy ciekawej opowieści o Niepokalanowie oraz św. Maksymilianie Kolbe.Następnie udaliśmy się na obiad, który przygotowali gospodarze tego miejsca - bracia franciszkanie.

Posileni mogliśmy wyruszyć na zwiedzanie sanktuarium. Najpierw udaliśmy się do kaplicy Sanktuarium św. Maksymiliana i figurki Maryi, która jako pierwsza stanęła w Niepokalanowie. Kolejnym miejscem na naszej trasie było Franciszkańskie Muzeum Pożarnictwa , gdzie mogliśmy obejrzeć ciekawe eksponaty. Następnie wróciliśmy do bazyliki, aby zobaczyć jej piękne wnętrze, a także Kaplicę Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu z przepiękną monstrancją w kształcie Niepokalanej.

Oprócz pięknej pogody, pielgrzymom towarzyszyła muzyka i koncerty zaproszonych zespołów.  Wśród nich mogliśmy wysłuchać świadectwo nawrócenia i piosenki rapera Tau.

Przed Koronką do Miłosierdzia Bożego odbył się Quiz – finał Gry Terenowej. Zespół z Caritas Diecezji Siedleckiej zajął czwarte miejsce. Po Koronce prowadzonej przez wolontariuszy z naszej diecezji udaliśmy się do autokaru. Pomimo zmęczenia wróciliśmy do domu szczęśliwi i pełni pozytywnej energii oraz zapału do dalszego działania na rzecz potrzebujących.

Bo kto uratuje świat, jeśli nie my – wolontariusze?!!!